Podpisanie Zrewidowanej Europejskiej Karty Społecznej
28-10-2005
Ambasador RP Piotr Świtalski 25 października 2005 r. w imieniu Rządu Polskiego podpisał w siedzibie Rady Europy w Strasburgu Zrewidowaną Europejską Kartę Społeczną. Podpisanie jest realizacją uchwały Rady Ministrów, podjętej 27 września 2005 r. w sprawie udzielenia zgody na podpisanie Zrewidowanej Europejskiej Karty Społecznej, przyjętej w Strasburgu 3 maja 1996 roku.
Zrewidowana Europejska Karta Społeczna, uchwalona w 1996 roku, jest jednym z podstawowych dokumentów Rady Europy. Określa prawa i wolności, a także mechanizm kontrolny gwarantujący ich poszanowanie przez państwa będące stronami Karty. Zgodnie z Kartą, wszyscy Europejczycy korzystają z takich samych praw, a prawa te mają wpływ na wszystkie aspekty ich codziennego życia, włącznie z mieszkaniem, zdrowiem, edukacją, zatrudnieniem, zabezpieczeniem społecznym, indywidualnymi podróżami i niedyskryminacją. Znaczna część postanowień Karty została jednak stosunkowo ogólnie sformułowana, a nawet ma charakter programowy. Wiele jej postanowień dopiero zobowiązuje do stopniowego zaspokojenia praw lub do stworzenia warunków do ich realizacji. Jest równocześnie jedyną konwencją Rady Europy w dziedzinie praw człowieka, przewidującą systematyczną kontrolę wszystkich zobowiązań przyjętych przez państwa-strony. Dokument wszedł w życie 1 lipca 1999 r.
Według stanu na 26 kwietnia 2005 r. Kartę (na 46 państw członkowskich Rady Europy):
- podpisało 19: Austria, Bośnia i Hercegowina, Czechy, Dania, Grecja, Gruzja, Hiszpania, Holandia, Islandia, Luksemburg, Monako, Rosja, San Marino, Serbia i Czarnogóra, Słowacja, Turcja, Ukraina, Węgry, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej;
- podpisało i ratyfikowało 19: Albania, Andora, Armenia, Azerbejdżan, Belgia, Bułgaria, Cypr, Estonia, Finlandia, Francja, Irlandia, Litwa, Mołdawia, Norwegia, Portugalia, Rumunia, Słowenia, Szwecja, Włochy.
Zgodnie z art. 89, ust. 1 Konstytucji RP, związanie się umową powinno nastąpić w drodze ratyfikacji, za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie ze względu na to, że umowa dotyczy wolności, praw lub obowiązków obywatelskich określonych w Konstytucji, jak też spraw regulowanych w ustawie.
Podpisanie Karty jest wyrazem przywiązania Polski do ideałów i zasad zapisanych w tym dokumencie. W stopniu określonym warunkami rozwoju gospodarczego i społecznego, ideały i zasady zapisane w Karcie będą wsparciem w wytyczaniu kierunków polityki społecznej i kształtowaniu środków jej realizacji. Będą jednym z ważnych elementów myślenia o stosunkach pracy oraz dialogu z partnerami społecznymi.
Poziom uprawnień socjalnych w Polsce (związanych z pracą i zabezpieczeniem społecznym) jest bliski spełnienia wymagań określonych w Karcie. Wysiłki ustawodawcy skupiają się obecnie na tworzeniu warunków utrwalających lub wspierających tendencje rozwoju gospodarczego, zwłaszcza warunków sprzyjających działalności gospodarczej, jak też na takim kształtowaniu systemu ochrony socjalnej, aby sprzyjał on przede wszystkim efektywności podejmowanych działań, aktywizacji świadczeniobiorców i nie groził załamaniem równowagi finansowej. Wobec niedostatecznego stopnia przestrzegania prawa, podejmowane są wysiłki skierowane na zapewnienie lepszego wdrażania praw już zagwarantowanych.
W związku z wynikami analizy ustawodawstwa polskiego z postanowieniami Karty oraz możliwymi konsekwencjami ekonomicznymi i społecznymi ich usunięcia, przewiduje się w 2006 roku podjęcie systemowych prac w kierunku ratyfikowania dokumentu.
