Wyjaśnienie w związku z tytułem artykułu z Gazety Prawnej z 16 stycznia 2009 r.

Ustawa z dnia 21 listopada 2008 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy (Dz.U. Nr 223, poz. 1460), której przepisy zaczną obowiązywać od dnia 18 stycznia br. – wprost nie zmienia przepisów dotyczących zasad rozwiązywania umów o pracę z pracownikami zatrudnionymi na czas określony. 

 

Rozwiązanie za wypowiedzeniem umowy o pracę na czas określony, tak jak dotychczas, będzie możliwe tylko w przypadkach ściśle określonych przepisami.

I tak, każdą umowę o pracę zawartą na czas określony, bez względu na jej długość, można rozwiązać za  dwutygodniowym wypowiedzeniem:

Natomiast umowy na czas określony zawarte na okres dłuższy niż 6 miesięcy mogą być wypowiedziane, jeżeli strony zamieściły w tej sprawie stosowną klauzulę w samej treści umowy.

 

Odrębnie są potraktowane umowy o pracę na czas określony zawarte w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy. W takim przypadku okres wypowiedzenia, bez względu na długość umowy, wynosi 3 dni robocze.

 

Powyższa nowelizacja Kodeksu pracy wprowadziła natomiast zmiany w przepisach dotyczących równego traktowania w zatrudnieniu (art. 18^3e). Polegają one m.in. na objęciu określoną ochroną pracownika, który udziela, w jakiejkolwiek formie, wsparcia innemu pracownikowi korzystającemu z uprawnień przysługujących z tytułu naruszenia zasady równego traktowania w zatrudnieniu. Udzielenie takiego wsparcia nie może stanowić przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie pracownikowi umowy o pracę lub jej rozwiązanie bez wypowiedzenia. Należy jednak podkreślić, że dotyczy to każdego pracownika udzielającego wsparcia, bez względu na to, czy jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas określony, czy też na podstawie umowy o pracę na czas nie określony.