Wyjaśnienia w związku z artykułem „Ta rodzina nie dostanie 500+…”, fakt.pl, 7 września 2016 r.

W opisywanym przypadku rodzice dziecka podjęli prace w 2015 r. i podstawą do ustalenia prawa do świadczenia wychowawczego są ich dochody za  pierwsze miesiąc po miesiącach, w których nastąpiło uzyskanie dochodów.

Świadczenie wychowawcze na drugie i kolejne dziecko przysługuje na każde dziecko bez względu na wysokość uzyskiwanych przez rodzin dochodów. Świadczenie wychowawcze na pierwsze dziecko przysługuje, jeżeli dochód na osobę w rodzinie nie przekracza kwoty 800/1200 na osobę w rodzinie. Kryteria dochodowe są wyższe niż do innych świadczeń dla rodzin.

W przypadku obecnego okresu zasiłkowego tj. okresu od 1 kwietnia 2016 r. do 30 września 2017 r. podstawą ustalenia przeciętnego miesięcznego dochodu są uzyskiwane przez członków rodziny dochody w 2014 r. W przypadku gdy członek rodziny utracił otrzymywane w 2014 r. dochody ustawa o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci przewiduj, że dochody takie nie są brane pod uwagę przy ustalaniu prawa do świadczenia wychowawczego.

Również w przypadku gdy członek rodziny uzyskał w trakcie roku bazowego (2014 r) lub po tym roku nowy dochód (i dochód ten nadal jest otrzymywany) zgodnie z ww. ustawą dochód ten brany jest pod uwagę przy ustalaniu prawa do świadczenia wychowawczego. Istotą tak skonstruowanych przepisów jest ustalenie jak najbardziej aktualnego przeciętnego miesięcznego dochodu na członka rodziny ubiegającej się o świadczenie wychowawcze.

W przypadku gdy nie stosujemy utraty/uzyskania dochodu, ponieważ osoba przez cały rok 2014 uzyskiwała dochód, który nadal uzyskuje, cały dochód uzyskany w roku 2014 dzieli się przez 12.

Przykład:

Osoba pracuje od 2012 r. do chwili obecnej i uzyskuje przez cały ten okres wynagrodzenie miesięczne w wysokości 2000 zł netto. Uzyskany w 2014 r dochód  w wysokości 24 tys. zł (12x2000=24000) dzielony jest przez 12 i przeciętny miesięczny dochód (2000zł) stanowi podstawę do ustalenia prawa do świadczenia wychowawczego na pierwsze dziecko.  

Natomiast w przypadku uzyskania dochodu np. po 2014 r. podstawą do ustalenia prawa do świadczenia jest dochód za pierwszy miesiąc po miesiącu, w którym nastąpiło uzyskanie dochodu.

Przykład:

Osoba pracuje od czerwca 2015 r. do chwili obecnej i uzyskuje przez cały ten okres wynagrodzenie miesięczne w wysokości 2000 zł netto. Podstawa do ustalenia dochodu jest dochód za lipiec 2015 r. – 2000 zł.   

W omawianym w artykule przypadku rodzice dziecka podjęli prace w 2015 r. i podstawą do ustalenia prawa do świadczenia wychowawczego są ich dochody za  pierwsze miesiąc po miesiącach, w których nastąpiło uzyskanie dochodów.

Gmina ustalająca prawo, w sposób prawidłowy wydała decyzję ustalając ich przeciętny dochód jako suma uzyskiwanych przez rodziców dochodów (2205+1286).

Przyjęcie sugerowanego przez rodzinę sposobu liczenia dochodu (zsumowanie uzyskanych w 2015 r. wynagrodzeń i ich podzielenie przez 12) spowodowałoby „sztuczne” obniżenie faktycznie otrzymywanego dochodu. Rodzina bowiem otrzymuje każdego miesiąca ok. 3500 zł (czyli ok. 1166 na osobę w 3 osobowej rodzinie), a w przypadku ustalenia dochodu w sposób sugerowany przez rodzinę jej dochód wyniósł by tylko ok. 700 zł miesięcznie.