Wyjaśnienia w związku z artykułem "Emerytura na siłę", Gazeta Wyborcza, 23 października 2017

Odnosząc się do treści artykułu Pani Małgorzaty Kolińskiej-Dabrowskiej dotyczącego pozbawiania statusu bezrobotnego osób, które osiągnęły wiek emerytalny, mimo nie posiadania przez nie stażu ubezpieczeniowego uprawniającego do nabycia prawa do najniższej emerytury, konieczne jest zwrócenie uwagi na fakt, że takie rozwiązanie nie jest niczym nowym. Funkcjonuje ono w polskim porządku prawnym już od lat 90-tych.

Aktualnie, od dnia 1 października 2017 r., zgodnie ze zmienionym – w związku z obniżeniem wieku emerytalnego – brzmieniem art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2017 r. poz. 1065, z późn. zm.), status bezrobotnego może posiadać osoba, która nie ukończyła 60 lat – kobieta lub 65 lat – mężczyzna.

Resort rodziny dostrzega problem jaki dla wielu starszych osób wynika z faktu nie posiadania wystarczającego okresu składkowego i nieskładkowego uprawniającego do nabycia prawa do najniższej emerytury. Dlatego też rozważane jest wprowadzenie rozwiązania mającego na celu ułatwienie „dopracowania” brakującego okresu zarówno osobom długotrwale bezrobotnym, jak i osobom, które w związku z osiągnięciem wieku emerytalnego nie mogą posiadać statusu bezrobotnego, lecz zarejestrują się w urzędzie pracy jako poszukujący pracy.

W przypadku długotrwale bezrobotnych rozwiązanie byłoby skierowane do osób w wieku co najmniej 55 lat – kobieta i 60 lat – mężczyzna, zaś w przypadku poszukujących pracy – do osób w wieku co najmniej 60 lat – kobieta i 65 lat – mężczyzna, nie posiadających minimalnegookresu składkowego i nieskładkowego uprawniającego do nabycia prawa do najniższej emerytury, ale jednocześnie legitymujących się okresem składkowym i nieskładkowym wynoszącym co najmniej 15 lat – kobiety i 20 lat – mężczyźni.