Europejską Kartę Społeczną uzupełnił w 1988 r. protokół dodatkowy, który rozszerzył zakres Karty z 1961 r. o następujące prawa:

-         prawo do równych szans i do równego traktowania w dziedzinie zatrudnienia i szkolenia, bez dyskryminacji ze względu na płeć,

-         prawo do informacji i konsultacji,

-         prawo do brania udziału w określaniu i poprawie warunków pracy i środowiska pracy,

-         prawo osób w zaawansowanym wieku do ochrony socjalnej.

Protokół wszedł w życie w 1992 r.. Stronami protokołu jest 5 państw (czerwiec 2015 r.).

-> Protokół dodatkowy

-> Państwa-strony protokołu

Zrewidowana Europejska Karta Społeczna

W 1996 r. przyjęta została Zrewidowana Europejska Karta Społeczna.

Karta zrewidowana weszła w życie w 1999 r.. Jej stronami są 33 państwa (czerwiec 2015 r.). Część państw-stron Europejskiej Karty Społecznej ratyfikowała Kartę zrewidowaną.

-> Państwa-strony Karty zrewidowanej

Treść Zrewidowanej Europejskiej Karty Społecznej

Poza prawami przeniesionymi z Europejskiej Karty Społecznej oraz z protokołu dodatkowego, nowe prawa, zawarte w Karcie zrewidowanej, są następujące:

-         prawo do ochrony na wypadek nieuprawnionego zwolnienia,

-         prawo pracowników do ochrony ich należności w przypadku niewypłacalności pracodawcy,

-         prawo do poszanowania godności w pracy,

-         prawo pracowników mających obowiązki rodzinne do równości szans oraz do równego traktowania,

-         prawo przedstawicieli pracowników do ochrony w przedsiębiorstwie i udzielania im ułatwień,

-         prawo do informacji i konsultacji w toku postępowania związanego ze zwolnieniami zbiorowymi,

-         prawo do ochrony przed ubóstwem i marginalizacją społeczną,

-         prawo do mieszkania.

-> Zrewidowana Europejska Karta Społeczna

Zobowiązania państw

Zgodnie z artykułem A Karty zrewidowanej państwo musi:

-         uznać część I Karty zrewidowanej za deklarację celów, do osiągnięcia których dążyć będzie przy pomocy wszelkich stosownych środków,

-         uznać się za związane przez co najmniej sześć z dziewięciu następujących artykułów części II Karty: artykuły 1, 5, 6, 7, 12, 13, 16, 19 i 20,

-         w uzupełnieniu artykułów wybranych zgodnie z poprzednim punktem, uznać się za związane taką liczbą artykułów lub numerowanych ustępów części II Karty, które wybierze, pod warunkiem, że ogólna liczba artykułów i numerowanych ustępów, którymi się zwiąże, nie będzie niższa niż 16 artykułów lub 63 numerowane ustępy.

Niektóre zapisy Karty zobowiązują państwa do niezwłocznego przyjęcia rozwiązań w celu ochrony określonych praw. Z kolei inne postanowienia zostały tak sformułowane, że od państw należy oczekiwać podjęcia działań w celu stopniowego zaspokojenia praw, przy wykorzystaniu maksimum dostępnych zasobów lub też wymaga się podjęcia działań zmierzających do stworzenia warunków realizacji tych praw.