Do Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej napływają drogą pocztą elektroniczną apele będące efektem powielania tekstu znajdującego się na jednej ze stron internetowych. Zawarty jest w nich postulat ograniczenia rozmiaru ubezpieczeń społecznych w Polsce.
W związku z tym Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej podkreśla, że odrzuca pomysł uszczuplenia systemu obowiązkowych ubezpieczeń społecznych, aby zastąpić go systemem ubezpieczeń dobrowolnych.
Za utopijne uważamy założenie, że wszyscy nasi obywatele mają w tym samym stopniu rozwiniętą przezorność własną. Odstąpienie od obowiązku opłacania składek spowodowałaby, że znaczna cześć pracujących, zwłaszcza spośród osób młodych, nie przystąpiłaby do ubezpieczeń, myśląc - „jeszcze mam czas”.
Ponadto warto pamiętać, że składki na ZUS nie obejmują tylko ubezpieczenia od ryzyka ubezpieczeniowego, jakim jest starość. Obejmują one również ubezpieczenie od utraty zdolności do pracy, inwalidztwa lub śmierci.
W związku z rosnącą grupą ryzyk w XIX wieku wykształciła się idea obowiązkowych ubezpieczeń społecznych. Idea ta jest realizowana nie tylko w Polsce, ale i w większości państw europejskich. Nasz repartycyjny system, oparty na zasadzie solidaryzmu międzypokoleniowego, podobnie jak i w innych krajach europejskich, pozwala na finansowanie bieżąco wypłacanych świadczeń z bieżąco pobieranych składek.
Realizacja postulatu zgłoszonego w „Apelu” oznaczałaby w istocie przejęcie przez budżet nie tylko finansowania dotychczas przyznanych emerytur i rent, ale i finansowanie z budżetu – w ramach systemu opieki społecznej - świadczeń dla tych, którzy nie pomyśleli że może ich dotknąć ryzyko starości, utraty zdolności do pracy lub śmierć żywiciela. Pomysł, że wszystko to można sfinansować z dochodów z prywatyzacji, jest całkowicie nierealny i mało perspektywiczny.
