Przejdź do menu głównego | Przejdź do podmenu | Przejdź do treści
Komitet stałych przedstawicieli rządów państw członkowskich w Brukseli (COREPER I) zaakceptował 5 marca porozumienie osiągnięte podczas tzw. trilogów w sprawie projektu dyrektywy wykonawczej dot. delegowania pracowników. Dla przyjęcia dyrektywy wymagane jest, aby osiągnięte porozumienie zostało jeszcze oficjalnie zaakceptowane Radę, i Parlament Europejski.
Prace nad projektem dyrektywy trwały od marca 2012 r., a z uwagi na jego złożoność oraz stawiane przed nim cele był on przedmiotem szczególnego zainteresowania wielu podmiotów.
Polska od początku negocjacji konsekwentnie dążyła, aby dyrektywa gwarantowała odpowiednią ochronę praw pracowników delegowanych, a jednocześnie zapewniała przedsiębiorcom swobodne świadczenie usług z wykorzystaniem instytucji delegowania.
Osiągnięte porozumienie w sposób zrównoważony uwzględnia powyższy cel. Projekt porozumienia przewiduje m.in. rozwiązania służące ocenie rzeczywistego delegowania i zapobieganiu nadużyciom (art. 3), lepszemu dostępowi do informacji (art. 5), współpracy administracyjnej (art. 6), określa zasady stosowania środków kontrolnych i wymagań administracyjnych (art. 9), stosowania odpowiedzialności solidarnej (art. 12), a także wprowadza przepisy dotyczące transgraniczne egzekwowanie grzywien i kar administracyjnych (rozdział VI).
Przyjęte na posiedzeniu Coreper I porozumienie uwzględnia rozwiązania zaakceptowane przez Radę w Podejściu ogólnym ( z dnia 9 grudnia 2013 r.).
Tak jak wcześniej sygnalizowaliśmy zmianie nie uległo brzmienie art. 12 co oznacza, iż wprowadzenie instytucji odpowiedzialności solidarnej przez państwa członkowskie będzie miało charakter dobrowolny, podobnie jak to ma miejsce w chwili obecnej. Jedynie w sektorze budowlanym państwa będą musiały wprowadzić szczególne rozwiązania, tj. odpowiedzialność solidarną albo inne, odpowiednie środki wykonawcze, zgodne z przepisami prawa krajowego i prawa unijnego (obligatoryjna odpowiedzialność ma dotyczyć wyłącznie bezpośrednich podwykonawców);
Utrzymany został mechanizm stosowania i ewentualnego wprowadzania środków kontrolnych i wymogów administracyjnych (art. 9). Wprowadzono jedynie pewne modyfikacje dot. niektórych środków i wymogów. Oznacza to, że nie zmieniła się zasada, iż nowe środki mogą być wprowadzane, gdy dotychczasowe są niewystarczające. Ponadto zachowano wymóg ich proporcjonalności i zasadności. Państwa członkowskie muszą informować o środkach Komisję Europejską, która ma obowiązek ich monitorowania oraz regularnego przedstawiania Radzie sprawozdań w tym zakresie.
Na wniosek Polski do dyrektywy zostanie załączona deklaracja dotycząca możliwości zastępowania pracownika delegowanego. Podkreśla ona dopuszczalność zastąpienia pracownika delegowanego przez innego pracownika delegowanego, szczególnie w przypadku prac cyklicznych, sezonowych i powtarzalnych.
W porozumieniu doprecyzowano również zasady dostępu do informacji na temat warunków zatrudnienia pracowników w poszczególnych państwach członkowskich. Wprowadzono obowiązek prowadzenia jednej krajowej strony internetowej, na której zawarte będą informacje o warunkach zatrudnienia, lub co najmniej linki do stron, gdzie takie informacje się znajdują. Dostęp do informacji ma być bezpłatny, a sama informacja przedstawiona w przystępny sposób. Państwa członkowskie mają również wskazać organy, do których pracownicy i przedsiębiorcy będą mogli zwracać się o informacje (art. 5). Ponadto procedury wypełniania formalności przyjętych na podstawie art. 9 powinny być możliwe do wykonania w sposób przyjazny dla przedsiębiorców.