Celem konwencji jest ochrona pracowników migrujących, poprzez ustanowienie standardów ich ochrony w różnych dziedzinach oraz obowiązków państw wysyłających i przyjmujących migrantów.

Konwencja została przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych w 1990 r.  i weszła w życie w 2003 r. Jej stronami jest 48 państw (czerwiiec 2015 r.).

-> Państwa-strony konwencji

Treść konwencji

Konwencja o ochronie praw wszystkich pracowników migrujących oraz członków ich rodzin określa prawa przysługujące wszystkim pracownikom migrującym (legalnie i nielegalnie) oraz członkom ich rodzin oraz, odrębnie, inne prawa przysługujące tylko pracownikom migrującym i członkom ich rodzin, których status jest uregulowany. Ponadto, konwencja zawiera szczegółowe postanowienia dotyczące stosowania postanowień konwencji w odniesieniu do szczególnych grup pracowników migrujących oraz ich rodzin (pracownicy przygraniczni, sezonowi).

Konwencja dotyczy całego procesu migracji pracowników migrujących oraz członków ich rodzin, który obejmuje przygotowania do migracji, wyjazd, przejazd i cały okres pobytu i wykonywania działalności zarobkowej w państwie zatrudnienia, jak również powrót do państwa pochodzenia lub państwa zamieszkania.

-> Konwencja o ochronie praw wszystkich pracowników migrujących oraz członków ich rodzin

Kontrola wykonywania konwencji

Kontrola wykonywania konwencji na szczeblu międzynarodowym sprawowana jest przez Komitet do spraw ochrony praw wszystkich pracowników migrujących i członków ich rodzin, złożony z 14 niezależnych ekspertów. Ocena dokonywana jest na podstawie okresowo składanych sprawozdań.

Na mocy odrębnej deklaracji państwo-strona konwencji może przyjąć przewidzianą przez konwencję procedurę skarg indywidualnych i międzypaństwowych na naruszenie postanowień konwencji.

-> Komitet do spraw ochrony praw wszystkich pracowników migrujących i członków ich rodzin