Osoby urodzone po dniu 31 grudnia 1948 r. co do zasady zostały objęte nowym systemem emerytalnym. Wysokość świadczeń emerytalnych tych osób uzależniona jest głównie od wielkości kapitału zewidencjonowanego na indywidualnym koncie emerytalnym w ZUS. Okresy składkowe i nieskładkowe są uwzględniane przy wyliczeniu kapitału początkowego, który określa, ile dany ubezpieczony zaoszczędził w starym systemie emerytalnym tzn. przed 1 stycznia 1999 r. Kapitał początkowy jest zapisany na indywidualnym koncie ubezpieczonego w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych i wraz z wartością składek wpłaconych na ubezpieczenie emerytalne po dniu 1 stycznia 1999 r. stanowi podstawę do wyliczenia wysokości emerytury. Okresy składkowe i nieskładkowe są również uwzględniane przy ustaleniu wysokości emerytur wcześniejszych, pomostowych i mieszanych.

Emerytura z nowego systemu emerytalnego przysługuje niezależnie od długości okresu składkowego i nieskładkowego. Wymiar stażu ubezpieczeniowego przekłada się jednak bezpośrednio na wysokość tego świadczenia. Wysokość nowej emerytury nie może być niższa od kwoty emerytury najniższej, pod warunkiem, że ubezpieczony udowodnił okresy składkowe i nieskładkowe w wymiarze wynoszącym docelowo 25 lat - w przypadku kobiety i mężczyzny.

Wiek emerytalny kobiet i mężczyzn urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r. docelowo będzie wynosił 67 lat; przy czym w przypadku kobiet wiek ten zostanie osiągnięty w 2040 r.,
a w przypadku mężczyzn w 2020 r. Jednak - im dłużej ubezpieczeni będą pozostawać aktywni zawodowo tym więcej będą mieli zewidencjonowanego na koncie w ZUS kapitału i tym wyższe będą ich emerytury. Obok wartości zewidencjonowanego kapitału emerytalnego, na wysokość emerytury będzie miało również wpływ średnie dalsze trwanie życia. Jest to wskaźnik statystyczny obliczany przez Główny Urząd Statystyczny, który mówi o tym ile statystycznie trwać będzie życie osoby przechodzącej w danym wieku na emeryturę. Wskaźnik ten jest jednakowy dla kobiet i mężczyzn.

Sposób wyliczenia emerytury osób urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., które nie przystąpiły do otwartego funduszu emerytalnego (nie są członkami OFE).

Sposób wyliczenia emerytury osób urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., które przystąpiły do otwartego funduszu emerytalnego (są członkami OFE).

Osoby urodzone po dniu 31 grudnia 1948 r. a przed dniem 1 stycznia 1969 r. do końca 1999 r. miały możliwość wyboru czy podzielić składkę między Zakład Ubezpieczeń Społecznych i otwarty fundusz emerytalny. Osoby urodzone po dniu 31 grudnia 1968 r. miały obowiązek odkładania części składki emerytalnej do otwartych funduszy emerytalnych. W związku z wejściem w życie ustawy z dnia 6 grudnia 2013 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z określeniem zasad wypłaty emerytur ze środków zgromadzonych w otwartych funduszach emerytalnych (Dz. U. poz. 1717), ponownie umożliwiono ubezpieczonym dokonanie wyboru, czy chcą w dalszym ciągu przekazywać część składki do otwartych funduszy emerytalnych (w odniesieniu do przyszłych składek) czy też składka ta będzie kierowana na subkonto w ZUS.

W przypadku niezłożenia oświadczenia cała składka w wysokości 7,3% podstawy wymiaru (4,38%+2,92%) będzie kierowana na subkonto w ZUS. W przypadku, gdy członek OFE podejmie decyzję o dalszym przekazywaniu składek do OFE, wówczas 2,92% podstawy wymiaru składki będzie przekazywana do OFE, a 4,38% na subkonto w ZUS.

Wprowadzenie dobrowolności przekazywania przyszłych składek do OFE umożliwi dokonywanie wyboru oraz podejmowanie przez ubezpieczonych decyzji o przekazywaniu bieżącej składki - albo nadal do OFE albo na subkonto lub odwrotnie oraz ewentualną zmianę poprzedniej decyzji w następnym okienku transferowym.